Ultradyfuzja– zalety alternatywnej metody dezynfekcji/dezynsekcjipomieszczeń

Ultradyfuzja jest to proces rozprowadzenia substancji aktywnej w postaci suchego dymu składającego się z mikroskopijnych cząsteczek (0,1 – 5 mikronów) w dezynfekowanym pomieszczeniu.

Ultradyfuzja a tradycyjne metody dezynfekcji/dezynsekcji

W procesie ultradyfuzji wytworzone cząstki dymu mają rozmiar pomiędzy 0,1 a 5 mikronów. Dezynfekcja powietrza przy użyciu urządzenia zamgławiającego polega na rozprowadzeniu płynnego środka dezynfekcyjnego w postaci cząstek o średnicy 10-50 mikronów. Tak duża różnica wielkości cząstek stanowi niezaprzeczalną zaletę procesu ultradyfuzji, ponieważ mniejsze cząstki substancji aktywnej ok. 10-krotnie lepiej, w porównaniu do zamgławiania, penetrują wszelkie szczeliny w dezynfekowanych pomieszczeniach. Proces ultradyfuzji zapewnia gruntowną dezynfekcję powietrza oraz powierzchni, z którymi się styka. Przejawia się to w wysokiej skuteczności tej metody – likwidacja drożdży i pleśni o 4-6 jednostek logarytmicznych, likwidacja bakterii o 6-7 jednostek logarytmicznych.
Ultradyfuzja nie wnosi wilgoci w dezynfekowany obszar, a mgła wytworzona przez urządzenia zamgławiające oparte na cieczach zawierających wilgoć może powodować korozję i uszkodzenia osprzętu elektrycznego (sterowniki, przekaźniki itp.).
Ultradyfuzja nie wymaga żadnego osprzętu, natomiast do tradycyjnego zamgławiania potrzebne jest specjalistyczne urządzenie.
Zastosowanie ultradyfuzji nie wymaga obecności personelu podczas aplikacji (zapalamy knot i wychodzimy).
Sposób aplikacji uniemożliwia popełnienie błędu zarówno, co do dawki, jak i staranności wykonania (co może mieć miejsce w innych stosowanych metodach dezynfekcji). Właściwe obliczenie kubatury dezynfekowanego pomieszczenia i liczby potrzebnych opakowań gwarantuje, że proces dezynfekcji w całym pomieszczeniu przebiegnie równomiernie i nie będzie uzależniony od umiejętności i doświadczenia personelu (unikamy tzw. ryzyka związanego z „czynnikiem ludzkim”, co może być przyczyną nieskutecznej dezynfekcji pomieszczeń lub powierzchni).
Dym unosi się znacznie wyżej niż aerozol z urządzenia zamgławiającego, więc ultradyfuzja lepiej sprawdzi się w wysokich pomieszczeniach produkcyjnych, nawet w suszarniach rozpyłowych.
Ultradyfuzja jest wykorzystywana także w zwalczaniu uciążliwych owadów.

Na skutek spalania zachodzącego przy stosowaniu metody ultradyfuzji powstają biliardy cząsteczek środka dezynfekcyjnego, które unosząc się w powietrzu wypełniają całą dostępną kubaturę pomieszczenia. Dzięki temu rozwiązanie to niszczy drobnoustroje znajdujące się w powietrzu oraz w trudno dostępnych szczelinach. Po zastosowaniu preparatu, po około 8 godzinach cząstki preparatu osadzają się na wszystkich powierzchniach, dzięki czemu podlegają one jeszcze gruntowniejszej dezynfekcji. Aktywność substancji czynnej nie wynika z obecności wody, zatem ryzyko, że środek wyschnie i przestanie działać nie istnieje, co jest szczególnie ważne przy stosowaniu w pomieszczeniach o wysokiej temperaturze. W przypadku chłodnych pomieszczeń minimalna temperatura użycia to 9°C, a wilgotność względna powietrza powinna zawierać się między 50 a 95%.

Zastosowanie
Ultradyfuzja ma zastosowanie w przemyśle mięsnym, rybnym, mleczarskim, napojowym, browarniczym, piekarniczym, cukierniczym i owocowo-warzywnym. Za pomocą ultradyfuzji można dezynfekować/dezynsekować hale produkcyjne, linie produkcyjne, komory chłodzące, obszary przechowywania, pakowania, korytarze, windy, magazyny surowca, rozlewnie, dojrzewalnie, pakowalnie, chłodnie, korytarze, szatnie, ciągi instalacji wentylacyjnych i klimatyzacji, środki transportu itp. Proces ultradyfuzji minimalizuje lub likwiduje zagrożenia związane z takimi drobnoustrojami jak: Escherichia coli, Listeria monocytogenes, Staphylococcus aureus, Salmonella serotype enteritidis, Pseudomonas aruginosa, Enterococcus hirae, Aspergillus niger, Candida albicans, Absidia corymbifera, Aspergillus versicolor, Cladospo-rium cladosporioides, Candida pelliculosa, Geotrichum candidum, Penicillium verrucosum var cyclopium.

Użytkowanie
Przed użyciem preparatu do ultradyfuzji należy:

ustalić liczbę pojemników do użycia w zależności od kubatury pomieszczenia (są różne wielkości opakowań od 1000 g do ok. 20 g, a do dezynfekcji 1 m3 wystarczy mniej niż gram substancji czynnej),
nieopakowane produkty spożywcze usunąć z hali produkcyjnej lub dokładnie okryć folią,
wyłączyć analizatory powietrza i czujniki przeciwpożarowe (poinformować należy ochronę obiektu),
zamknąć wszystkie drzwi, okna i otwory oraz wyłączyć wentylację (przeciągi, wentylatory wyciągowe spowodują wydostanie się lotnej substancji czynnej na zewnątrz),
odpowiednio oznakować ciągi komunikacyjne i poinformować załogę o przeprowadzanej dezynfekcji, aby nikt nie wchodził do dezynfekowanego pomieszczenia.

Aplikacja preparatu:

kilkukrotne, łagodne przechylenie puszki na boki w celu zapewnienia odpowiedniej sypkości substancji aktywnej będącej proszkiem (proszek mógł się zbrylić podczas przechowywania),
otwarcie wieczka puszki i ustawieniu na niepalnym podłożu (w promieniu 2-3 metrów nie mogą znajdować się materiały łatwopalne),
podpalenie knota (zapalamy go około 8 sekund, aby mieć pewność, że został prawidłowo zapalony),
po odpaleniu knota opuszczamy pomieszczenie poddawane dezynfekcji.

Należy oczywiście pamiętać o zamknięciu pomieszczenia na ok. 8 do 16 godzin (im dłuższy czas działania, tym lepszy będzie efekt dezynfekcji). Po upływie określonego czasu i opadnięciu dymu (cząstki preparatu osadzają się najwcześniej po 8 godzinach) uruchamiamy wentylację i po minimum 60 minutach wietrzenia można wejść do pomieszczenia. Powierzchnie, które miały kontakt z żywnością, a na które opadły produkty spalania należy dokładnie spłukać wodą.
Ultradyfuzja doskonale sprawdzi się w obszarach produkcyjnych, w których pod kontrolą chcemy utrzymać jakość mikrobiologiczną powietrza, które jest nośnikiem drożdży, pleśni i bakterii.

Publikacja jest chroniona prawem autorskim.
Przedruk tylko za pisemną zgodą wydawcy serwisu.